Stowarzyszenia zwykłe jako uproszczona forma realizacji wolności zrzeszania się

Swoboda obywateli powoływania do życia swych organizacji, w ramach realizowania zagwarantowanej konstytucyjnie wolności zrzeszania się, może przejawiać się także w powoływaniu drugiego rodzaju stowarzyszeń przewidzianych w ustawie z dnia 7 kwietnia 1989r. Prawo o stowarzyszeniach, mianowicie – stowarzyszeń zwykłych.


Paragraf
Stowarzyszenie zwykłe jest to uproszczona forma stowarzyszenia, którą o wiele łatwiej założyć i która w dużo mniejszym stopniu podlega nadzorowi. Ograniczenia, zarówno konstytucyjne jak i ustawowe, odnoszące się do działalności stowarzyszeń, mają zastosowanie także w przypadku stowarzyszeń zwykłych, które z punktu widzenia prawa są równorzędną formą realizacji wolności zrzeszania się. Prostsza forma zakładania tego typu organizacji nie uprawnia do omijania granic jakie zostały przewidziane dla wolności zrzeszania się. Z drugiej strony stowarzyszenia zwykłe posiadają dużo bardziej ograniczone uprawnienia, dlatego w praktyce z tej formy korzystają głównie stowarzyszenia o zasięgu lokalnym, które nie mają aspiracji by realizować szersze interesy społeczne, a jedynie służą zaspokajaniu osobistych interesów swoich członków, odgrywając tym samym mniejszą rolę społeczną.

Charakter prawny stowarzyszenia zwykłego.
Stowarzyszenie zwykłe nie posiada osobowości prawnej, tworzone jest przez grupę, co najmniej 3 osób, chcącą prowadzić określoną działalność, która ma na celu realizację pewnych idei. Zbiorowość taka może posiadać ustaloną wewnętrzną strukturę organizacyjną, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 2 stowarzyszenie samodzielnie określa m.in. swoje struktury organizacyjne. Wyłączenie przepisów, o jakim mowa w art. 43 pkt 1, oznacza jednak, że taka grupa nie może posiadać swoich organów.

Brak osobowości prawnej oznacza, poza brakiem zdolności do czynności prawnych, brak własnego majątku. Stowarzyszeniom zwykłym przysługuje jednak tzw. zdolność sądowa, czyli możliwość występowania w sprawach cywilnych, gdyż są one organizacjami dopuszczonymi do działania na podstawie obowiązującego prawa, jednakże przy wyłączeniu możliwości występowania w sporach majątkowych. Stowarzyszenia zwykłe ponadto mogą być także stroną w postępowaniu administracyjnym oraz w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Podstawowe czynności mające na celu powołanie do życia stowarzyszenia zwykłego.
Osoby pragnące założyć stowarzyszenie zwykłe uchwalają regulamin działalności określając w szczególności jego nazwę, cel, teren i środki działania, siedzibę oraz przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie. Osoba taka, mimo iż jej powołanie jest konieczne, nie jest organem stowarzyszenia, gdyż w pojęciu „reprezentacji” nie mieści się tutaj możliwość zaciągania zobowiązań, na co wskazuje treść art. 40 ust. 2, z którego nie wynika, aby reprezentant mógł zaciągać zobowiązania ze skutkiem dla stowarzyszenia.

Chcesz wiedzieć więcej z owego interesującego zagadnienia? Zatem dobrze trafiłeś. Najnormalniej w świecie kliknij to adwokat w zwoleniu i przenieś się do następnej strony.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2001r. fakt, iż stowarzyszenie zwykłe stanowi grupa osób, oznacza, że zobowiązania o charakterze majątkowym mogą zaciągać członkowie stowarzyszenia osobiście lub też działając przy pomocy pełnomocnika, na zasadach jakie zostały określone w Kodeksie cywilnym.

Ułatwienia przewidziane dla tej formy zrzeszenia się obywateli, w porównaniu do wymogów jakie prawo stawia stowarzyszeniom, wyrażają się przede wszystkim w zmniejszeniu minimalnej liczby osób, którym przysługuje prawo założenia, zastąpieniu wymogu uchwalenia statutu wymogiem uchwalenia regulaminu, który w swej treści jest znacznie mniej rozbudowany oraz zastąpieniu wniosku o rejestrację w Krajowym Rejestrze Sądowym jaki komitet założycielski kieruje do sądu rejestrowego wnioskiem kierowanym do organu nadzorującego, w którym zostaje zawarta informacja o powołaniu do życia stowarzyszenia zwykłego.
22-03-10 07:01